انتخاب کود
چرا کود دهی؟؟؟؟
لقاح منظم برای نشان دادن بهترین شکل رشد و رنگ آمیزی بسیاری از گونه‌ها ضروری است .
مخزن کاشته شده یک محیط محصور است - هیچ چرخه‌‌‌ای طبیعی برای دوباره پر کردن مانند طبیعت وجود ندارد ، که در آن تجزیه طبیعی و فرسایش مواد معدنی مواد مغذی را به خاک برگرداند
.
بسترهای آکواریوم در یک مخزن کاشته شده می‌توانند برای مدت زمان مناسبی مواد مغذی را تأمین کنند ، اما در نهایت همه بسترها تخلیه میشوند . مواد مغذی که محلول هستند با تغییر آب از بین می‌روند . و بسته به آنچه در آب شهری است - ممکن است دوباره پر شود یا نشوند .
بسته به نوع ضایعات ماهی از نظر تئوری خوب به نظر می‌رسد ، اما اغلب ناقص است
.
به عنوان مثال هیچ ماهی وجود ندارد که آهن کلات شده را به عنوان زباله تولید کند
.
در بسیاری از آکواریومهای کاشته شده ، عناصری مانند پتاسیم و آهن معمولاً فاقد هستند ، مگر اینکه آنها را تزریق کنیم
.
ضایعات ارگانیک همچنین به طور مستقیم تجزیه نمی‌شوند - بسیاری از محصولات در این فرآیند وجود دارند و داشتن سطوح بالای زباله‌های آلی در مخزن ، محرک خوبی برای شکوفه جلبک‌ها است
در حالی که برخی از مخازن با رویکرد "بدون دوز" زنده می‌مانند –
اما آنها هرگز بهترین رشد را ندارند .
هنگامی‌که گیاهان آبزی به تمام نیازهای غذایی خود دسترسی پیدا می‌کنند -
آنها می‌توانند با تراکم بیشتری رشد کرده و رنگ بهتری از خود نشان دهند.
آسانترین گیاهان آبزی برای رشد ، تمام توان خود را تنها در صورت برآورده شدن نیازهایشان نشان می‌دهد. خواه CO2 را اجرا می‌کنید یا نه ، مصرف کود تفاوت معنی داری در سلامت گیاهان دارد.
قانون مینیمم ( Liebig )
گیاهان به حداقلی از عناصر احتیاج دارند که اگر آن حداقل تأمین نشود از بقیه عناصر هم نمی‌تواند بخوبی استفاده کند.
این قانون به قانون بشکه هم معروف هست .
با توجه به پیچیدگی‌های تزریق دی اکسید کربن در آکواریوم ، اغلب بزرگترین عامل محدود کننده مخازن است
.
گیاهان نسبت به سایر درشت مغذی‌ها ، 10 برابر بیشتر از کربن استفاده می‌کنند
.
حداقل ترکیبی که شخص باید به طور مرتب داخل مخزن اضافه کند ،
عناصر پتاسیم ، آهن و سایر ریز مغذی‌ها. Potassium, Iron & Trace elements. (K, Fe + Traces)
این عناصر اساساً از بیشتر مخازن گم شده اند.
تزریق ریشه‌‌‌ای یا کودهای مایع؟
دو روش برای کود دهی وجود دارد: دوز مستقیم مخزن با کودهای مایع (استفاده از روش دوز ستون در آب) و استفاده از کودهای بستر (کودهای ریشه). گیاهان از طریق هر دو مسیر می‌توانند مواد مغذی مصرف کنند ، و داشتن مواد مغذی در هر دو مکان مزایایی دارد. من یک مخلوط از هر دو را برای پوشش دادن همه پایه‌ها توصیه می‌کنم.
کوددهی از ستون آب
این شامل دوز کودهای مایع به طور مستقیم در ستون آب است. این شامل اندازه گیری مقدار معینی (به عنوان مثال 10 میلی لیتر در 100 لیتر آب مخزن) کود مایع و ریختن آن به طور مستقیم در مخزن هر چند روز یکبار است.
مزیت آن این است که بسیار دقیق و سازگار است - ما می‌توانیم به ازای هر میلیون ( ppm ) مقدار مواد مغذی خاصی که در آب می‌خواهیم اندازه بگیریم و مرتباً آن مقدار را اضافه کنیم. تنظیم مجدد با تغییراتی در آب بسیار ساده است.
گیاهان از برگ و همچنین ریشه مواد مغذی دریافت می‌کنند. ضرر اصلی این است که دوز ستون آب باید به طور مرتب و با قوام انجام شود.
این مانند تغذیه بستر نیست که در آن شما یک قرص کود را قرار دهید و طی چند ماه به آرامی‌حل می‌شود.
بعضی از عناصر به راحتی از طریق شاخ و برگ جذب میشوند ، از جمله پتاسیم ، بنابراین معقول است که این مواد را از طریق ستون آب دوز دهید.
برخی از کودها واکنش پذیرتر هستند ( PO4 ، Fe ) و ممکن است بسته به شیمی‌آب شما پس از یک دوره زمانی از ستون آب رسوب کنند. فرآیندهای کاهشی در منطقه بستر باعث می‌شود که این مواد به راحتی در دسترس گیاهان قرار بگیرند ، بنابراین داشتن این مواد مغذی در منطقه بستر معنی بهتری دارد.
کوددهی زیرزمینی
این کار برای گیاهان ریشه دار است.
استفاده از بستر غنی - با لقاح کم ستون آب ، ساده ترین روش اجرای یک مخزن کاشته شده ، و از این رو محبوبیت بیشتری دارد.
استفاده از خاک باعث جذب بیشتر مواد مغذی شده و لقاح طولانی مدت را فراهم می‌کند.
عناصر واکنشی مانند فسفات و آهن ممکن است از ستون آب رسوب کنند ، با این حال ، آنها هنوز هم در بستر در دسترس هستند. استفاده از یک بستر غنی همچنین بدان معنی است که شخص لازم نیست رویکرد مشکل آفرین کودهای ستون آب را به طور دقیق بیاموزد - این کار را برای مبتدیان راحت تر می‌کند.
در کود زیر بستر (بعضی از مواد مغذی) ، می‌تواند دارای غلظت بیشتری از کودهای مایع داشته باشد. برخی از ترکیبات مانند آمونیاک برای رشد گیاه بسیار مفید هستند. گیاهان به جای نیترات برای رشد ، ترجیحاً آمونیاک را جذب می‌کنند. با این وجود ، تزریق آمونیاک در ستون آب روش خوبی نیست
آن را در دسترس جلبک‌ها می‌کند ، و همچنین با مهار باکتری‌های نیترات به سرعت اکسیده می‌شود. داشتن آمونیاک در بستر یک روش بسیار بهتر است. آمونیاک به خاک متصل می‌شود و به راحتی در دسترس ریشه‌های گیاه است. همچنین مکانی بسیار امن تر است زیرا در دسترس جلبک‌ها نیست.
این دلیل اصلی است که چرا بسیاری از بسترهای تجاری به آمونیاک آغشته میشوند - و چرا آنها به خوبی کار می‌کنند.
ضرر اصلی تکیه بر کودهای ریشه این است که دقت کم وجود دارد - چه مقدار ماده مغذی کافی است و چه مدت دقیقاً طول می‌کشد؟ آیا مواد مغذی را به صورت خطی آزاد می‌کند؟ آیا این کار فقط برای گیاهان در ناحیه زیرزمینی فوری انجام می‌شود؟
پاسخ‌ها تا حد زیادی حدسی است. حتی بسترهای مخزن غنی از مواد مغذی مانند بسترهای تجاری نیز با گذشت زمان (چند ماه) قدرت کمتری پیدا می‌کنند ، زیرا مواد مغذی در آب محلول میشوند. خاک‌ها می‌توانند مخازن کم فناوری با سرعت رشد کند را برای مدت طولانی حفظ کنند ، اما بیشتر مخازن تزریق شده با CO2 نیازهای بالاتری دارند. ما می‌توانیم با استفاده از کودهای ریشه ، محتوای مواد مغذی خاک را غنی سازی کنیم. وقتی با اعتدال انجام شود ، این رویکرد بسیار بهتر است که باید در هر مخزن انجام شود.
توصیه من استقاده از کودهای زیر بستر و کود مایع پتاسیم است.